Στις 30 Ιουνίου οι εργάτες των κατειλημμένων εργοστασίων ΒΙΟΜΕ και ΡΟΜΠΕΝ κατέβηκαν στην Αθήνα για να απαιτήσουν από το Υπουργείο Εργασίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να δώσει οριστική λύση, όπως εξάλλου υποσχόταν προεκλογικά, το τερματισμό των -σε βάρος τους- πλειστηριασμών, τη νομιμοποίηση των δύο εγχειρημάτων, κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και προς όφελος της κοινωνίας. Στη 1 Ιούνη οι εργαζόμενοι/ες και αλληλέγγυοι/ες συγκεντρώνονται από το πρωί έξω από το υπουργείο εργασίας, για να ξεκινήσουν διαμαρτυρία διαρκείας. Ο υπεύθυνος της τήρησης της τάξης δηλώνει από την αρχή πως έχει εντολή να μην επιτρέψει καμία μόνιμη κατασκήνωση των εργατών έξω από το υπουργείο. Μετά από μία αδιέξοδη συζήτηση με την αναπληρώτρια υπουργό Αντωνοπούλου, εργαζόμενοι κι αλληλέγγυοι αποφασίζουν να κατασκηνώσουν έξω από το υπουργείο μέχρι να πάρουν αυτά που ζητούνε. Πριν ακόμα ανοίξουν το πρώτο αντίσκηνο, δέχονται επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής με δακρυγόνα, γκλοπ και προσαγωγές. Ως δια μαγείας, η υπουργός περνάει από το χώρο συγκέντρωσης, απομακρύνει τα ΜΑΤ και ακολουθεί μία γελοία αντιπαράθεση με κόντρα ανακοινώσεις αστυνομίας, ΣΥΡΙΖΑ, κλπ.
Τα ψέματα τελείωσαν. Οι εργάτες και οι εργάτριες, οι άνεργοι και άνεργες, οι νέοι και νέες που στις πλάτες μας στηρίχθηκε η ανάπτυξη της εποχής των παχιών αγελάδων και των υψηλών κερδών αφεντικών και κράτους, που η εκμετάλλευση μας εντείνεται με πρόσχημα την κρίση και το χρέος, με μισθούς πείνας, χωρίς ασφάλιση, χωρίς να μπορούμε να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες: τροφή, στέγη, υγεία, πολιτισμό, εκπαίδευση. Έχουμε μόνο ένα δρόμο. Την οργάνωση των αγώνων μας πέρα από κομματάρχες και πουλημένους συνδικαλιστές, με άμεση δημοκρατία και δράση, την ένωση μας ενάντια στην εκμετάλλευση για την απελευθέρωση μας. Αν υπάρχει κάτι που οφείλουμε στους εργάτες της ΒΙΟΜΕ, του ΡΟΜΠΕΝ, τα σωματεία βάσης που λειτουργούν χωρίς ιεραρχία, είναι ακριβώς το ότι άνοιξαν αυτόν τον δρόμο. Ο αγώνας ΒΙΟΜΕ και ΡΟΜΠΕΝ, τα προωθημένα συνδικαλιστικά τους αιτήματα για την νομιμοποίηση της αυτοδιαχείρισης των εργοστασίων, βρίσκονται στην αιχμή ενός σύγχρονου εργατικού κινήματος, που μπορεί να στοχεύσει στην συνολική κοινωνική απελευθέρωση. Πιστεύουμε πως καμιά κυβέρνηση της δεξιάς ή της αριστεράς δεν θα μπορούσε να ταυτιστεί με οποιαδήποτε πρόταση των εργατών που δεν ενσωματώνεται στη λογική του κέρδους, της εκμετάλλευσης, της διατήρησης των οικονομικά και πολιτικά ισχυρών στην Ελλάδα και παγκόσμια. Γι’ αυτό τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαίο να δυναμώσουμε τα σωματεία βάσης, να προωθήσουμε τη δικτύωση και την ομοσπονδιοποίηση των εργατικών σωματείων βάσης, των κατειλημμένων εργοστασίων με σκοπό την αυτοοργάνωση των αγώνων μας, για να πετύχουμε μικρές και μεγάλες νίκες, προς όφελος της τάξης μας. Η τρομοκρατία των αφεντικών, των πολιτικών, των εργατοπατέρων, των δικαστικών και αστυνομικών μηχανισμών μας δυναμώνουν. Η επίθεση σε κάθε εργάτη της ΒΙΟΜΕ, των ΡΟΜΠΕΝ, των σωματείων βάσης, στα χωράφια και τα εργοστάσια, στις μεταφορές και τις υπηρεσίες είναι επίθεση σε όλους/ες μας και θα απαντιέται συλλογικά από όλους/ες μας.
Αλληλεγγύη στον αγώνα των κατειλημμένων εργοστασίων
Αυτοοργάνωση και μαχητικός συνδικαλισμός σε κάθε εργασιακό χώρο
Για την δημιουργία μιας κοινωνίας αξιοπρέπειας, ελευθερίας, δικαιοσύνης
